90 Jaar VAKO Voetbal: het verhaal achter de foto met Albert Schut

“Het is leuk om te zien dat die kleine mannekes van 6/7 jaar elke week weer heel enthousiast hun handschoenen aantrekken en vervolgens

Deze foto geeft een spelmoment weer uit de derby VAKO-Peize op 4 mei 1980. Een periode waarin je voor een gewonnen wedstrijd nog maar 2 punten kreeg. Ook een periode waarin er nog geen sprake was van periodekampioenen. De kampioen promoveerde en de onderste twee degradeerden.

In het seizoen 1979-1980 had VAKO het niet gemakkelijk in de klasse 3B. Vijf wedstrijden voor het einde leek redding al niet meer mogelijk daar er nog 3 keer tegen de bovenste 3 moest worden gespeeld. Koploper Bedum was zelfs nog 2 keer de tegenstander. Tegen alle verwachtingen in werden er tegen Bedum toch 4 punten gehaald door 2 keer met 1-0 te winnen.

Zo kon het dus gebeuren dat de derby op 4 mei een wedstrijd werd waarbij er veel op het spel stond. Bij winst was VAKO veilig. Bij een gelijkspel kon het zijn dat er nog een beslissingswedstrijd moest worden gespeeld en bij verlies was degradatie een feit. Voor Peize gold dat alleen een overwinning voldoende was om nog een beslissingswedstrijd voor degradatie af te dwingen.

De meer spannende dan goede wedstrijd werd al in het eerste kwartier beslist. Thom van Wijk maakte toen de 1-0. Het was een wedstrijd waar van alles te beleven viel. Een rode kaart voor een Peize speler had een opstootje tot gevolg waardoor de scheidsrechter zich genoodzaakt zag een afkoelingsperiode in te gelasten. Dat er niet altijd even goed gevoetbald werd kon VAKO na afloopt heel goed mee leven.

Door dit resultaat bleef VAKO in de 3e klasse en degradeerde Peize samen met GOMOS naar de 4 klasse. Oosterwolde werd de kampioen.

De foto die hier getoond wordt komt uit de Leekster Courant. Bij wat we zien op deze foto citeer ik deze krant: ‘’Belaagd door twee Peize-spelers weet doelman Albert Schut van VAKO de bal klemvast te krijgen’’

90 jaar VAKO, wat voor herinnering heb je bij de club.

Als 11 jarig jochie kwam ik ooit bij VAKO binnen. Dit was eigenlijk noodgedwongen want ik verhuisde van De Punt naar Vries. Ondanks dat ik ging verhuizen bleef ik tegen mijn ouders zeggen ’’ik blijf altijd bij SV Yde-de Punt en ga nooit naar VAKO’’. Mijn ouders hadden daar geen problemen mee maar hoe anders kan het lopen. Binnen een week was ik lid van VAKO om daar nooit weer weg te gaan.

VAKO is ook net als een familie: elkaar helpen als het kan en af en toe onenigheid.

Elk lid kan in de meeste gevallen wel aan zijn/haar trekken komen. Er is een mix tussen prestatie en gezelligheid. De verhouding van deze mix is voor iedereen weer verschillend.

Zo heb ik bij VAKO alles meegemaakt dat voetbal leuk maakt. Kampioenschappen, bijna kampioenschappen en bijna degradaties. Helaas zijn er daarbij ook degradaties geweest. In mijn periode in het 1e speelden we het meest in de 3e klasse met af en toe een uitstapje naar de 2e of 4e klasse.

Hele mooie tijden waren de periode in de B en A junioren. VAKO had toen met de jeugd een uitwisselingsprogramma met VFL Mennighüffen. Als speler werd je dan ondergebracht in een gastgezin iets dat in het begin best wel spannend was.

Het actief bezig zijn als voetballer is natuurlijk het mooiste dat er is. De ‘’voetbalhumor’’ in de kleedkamer en na de wedstrijd aan de bar. Als je onderdeel van het 1e elftal uitmaakt kan dit je soms ook opbreken. Ik herinner me een keertje dat we richting onze trainer op de donderdagavond een opmerking hadden gemaakt dat het de zaterdagavond wel eens laat kon worden. We, mijn broer Tinus en ik, zouden bij Thom het huisje in Appelscha in gaan drinken. We verloren die zondag de wedstrijd in Gasselternijveen kansloos met 3-0. De dinsdagavond erop speelden we een oefenwedstrijd tegen Veendam (toen nog de BVO). Wij drietjes mochten naast de trainer op de bank plaatsnemen en werden min of meer als zondebok voor de nederlaag in Gasselternijveen gezien. Het mooiste was dat wij die avond helemaal niet gedronken hadden. We moesten immers nog rijden. Uiteraard werd dit misverstand nog dezelfde week met de trainer uitgesproken en hebben er later nog vaak om gelachen.

Iets wat me ook bij is gebleven zijn de wedstrijden die we na de ‘’Vriezermarkt’’ moesten spelen. Deze markten waren in die tijd nog enorme feesten. De wedstrijden die we de zondag dan moesten spelen leverden maar heel sporadisch punten op.

Zo ook een wedstrijd tegen koploper Steenwijk. Op de donderdagavond hadden we tijdens de wedstrijdbespreking nog afgesproken dat we rekening met de wedstrijd zouden houden op deze Vriezermarkt. We waren de punten n.l. gezien de stand broodnodig. Ondanks dat ik me voor mijn gevoel best wel aan deze afspraak had gehouden speelde ik niet mijn beste wedstrijd uit mijn carrière. Binnen een kwartier stonden we met 0-3 achter. De trainer kwam vervolgens van de bank en zei maar twee woorden: ‘’Schut douchen’’.

Naast het voetbal vond ik het leuk om als vrijwilliger dingen te doen. Het mooiste vond ik het trainen van jeugdkeepers. Dit had ook een beetje te maken met mijn eigen ervaring in de jeugd. Keeper zijn is toch een apart vak. Op trainingen werd er over het algemeen weinig aandacht aan keepers besteed. De trainer was ze nodig bij afrondingsvormen maar daar leer je als keeper vaak weinig van. Het is leuk om te zien dat die kleine mannekes van 6/7 jaar elke week weer heel enthousiast hun handschoenen aantrekken en vervolgens doorgroeien. Kwaliteit van de keeper die je traint is van minder belang zolang hij/zij het maar leuk vindt en zijn/haar best doet. Niet elke speler kan tenslotte het eerste elftal halen.

Ook nu op mijn 64e vind ik VAKO nog steeds een hele fijne vereniging. Een vereniging die probeert mensen te binden. Dat dit niet altijd gemakkelijk is weet iedereen. Mensen worden steeds meer individualisten die willen sporten op het moment dat dit hun het beste past. Dit lukt in een teamsport echter niet altijd. Ik hou echter de hoop dat we nog heel lang met deze hele mooie vereniging op onze prachtige accommodatie blijven voetballen.

VAKO gefeliciteerd met het 90 jarig jubileum en op naar de 100 jaar.