90 Jaar VAKO Voetbal: het verhaal achter de foto met Ep Steenbergen
“Ik hoop nog vaak te kunnen genieten van sprankelend voetbal van zowel onze heren, als ook van onze dames en junioren, of dit nu op de zaterdag is of op de zondag, wat maar het beste is voor onze club.”

Met het verzoek om een verhaaltje te schrijven over Vako begonnen mijn herinneringen onmiddellijk binnen te stromen. En ook de meest vreemdsoortige. Zo dacht ik aan Geert Biemold, die vaak samen met mij, we woonden toen in dezelfde straat, op donderdag naar de trainingen fietste en heel vaak na de training en diverse glaasjes drinken op de terugweg vroeg; ‘’zuwe nog ev’n naor Tammo’’
Of aan de keiharde corner van Andries Klompstra tegen het hoofd van Jan van der Veen tegen een stad Groninger club die kampioen kon worden volgens mij. De bal vloog in ieder geval zonder dat Jan dit wist in de bovenhoek van het vijandelijk doel en met puur catenacciao voetbal wonnen we die wedstrijd met 1 -0. Of aan een donderdagavond na de training samen met Koos op het matje bij Jan Bats, ik weet de aanleiding even niet meer, ging waarschijnlijk over de vorige zaterdagavond en de verloren wedstrijd op de daaropvolgende zondag, maar Jan die grinnikte dan eerst wat scheefjes en vervolgde daarna met; verdomme jongens dat kan zo niet, zondags moet er gewonnen worden.

De prachtige weekenden georganiseerd door onze sponsoren (fun) Ubel Tolner, Egge Klinkhamer, Henk Imminga en Jan Greving. Of aan Wietse de Jong die mij op de bank zette omdat ik een afspraak niet was nagekomen, en daar zelf moeite mee had. Peter Askes die kon pianospelen, met Jerry Luijke op bezoek bij Ger van Gelder in het ziekenhuis. Een tijdje eerder vonden we hem op een zondagochtend al slapend bij een toernooi in Noordwolde onder de struiken, toen dacht hij nog dat het aan de whisky lag.

Of aan de eerste keer dat ik als trainer van de E-1 een meisje op de trainingen kreeg, was voor mij bijzonder, en ze kon ook nog goed voetballen. Of aan Patrick, die met voetballen begon en waarvan ik dacht, die kan wel een aardig balletje trappen. Trots uiteraard. Prachtige momenten die heel soms werden afgewisseld met ook hele grote dieptepunten, maar die horen misschien wel bij het leven en dus ook bij een voetballeven.
Ik moest denken aan Rutger Plantenga, onze keeper, een lieve jongen die samen met ons het voor lijfsbehoud zorgde en vervolgens besloot zijn leven te beëindigen. Ik weet nog hoeveel indruk dat op onze toenmalige groep maakte en de mooie woorden die onze trainer Henk Boeree bij het afscheid van Rutger sprak. Of aan de vrienden waarmee ik heb gevoetbald en die er niet meer zijn.

Vako roept bij mij heel veel herinneringen op en zeker ook na mijn tijd in het eerste elftal heb ik nog met heel veel plezier in de lagere elftallen gespeeld en mooie momenten beleefd, en ik wil eigenlijk iedereen wel opnoemen die hier een rol in hebben gespeeld, maar dat gaat mij niet zo even één twee drie lukken. Geloof me, de herinneringen heb ik wel.

Goed, de foto, daar gaat het tenslotte om. Die foto is van 23 oktober 1983, jammer trouwens dat het onderschrift is weggelaten. Ik zie dat ik daar een bijzonder atletisch lichaam heb en ook nog haar. Dat laatste is inmiddels weg. Het was de wedstrijd Vako – Peize, een derby dus en extra beladen omdat onze toenmalig trainer Egbert Emmens ook een Peizenaar was. Wij wonnen met 2-0 door doelpunten van Jan den Uijl, met een gericht schuivertje, in de krant stond erbij vermeld dat de keeper geen beste indruk maakte trouwens. De 2-0 was een benutte penalty van Koos Koops, met links denk ik. Het was het seizoen 1983/1984, het seizoen waarin Karin en Thom van Wijk op 23 september 1983 zijn getrouwd, en het sluit dus aan bij de eerdere kampioensfoto (op de kar) in deze reeks. We werden namelijk kampioen op 27 mei 1984. Mijn enige kampioenschap met een eerste elftal. Een prachtig seizoen dus.

Vako van nu feliciteer ik met het 90-jarig bestaan, waarbij ik ook diegenen wil bedanken die hun nek hebben uitgestoken om Vako van een nieuwe accommodatie te voorzien. Ik denk dat dit een belangrijke stap in de toekomst is geweest en ik hoop nog vaak te kunnen genieten van sprankelend voetbal van zowel onze heren, als ook van onze dames en junioren, of dit nu op de zaterdag is of op de zondag, wat maar het beste is voor onze club. Ik wens ook het huidige, toch redelijk nieuwe bestuur alle goeds en veel voetbalwijsheid.
Ep Steenbergen.