90 Jaar VAKO Voetbal: het verhaal achter de foto met Mike Baalmans ‘’ Van de 90 jaar VAKO heb ik zo’n beetje de helft intens zelf mogen meemaken, en daar kijk ik met heel veel plezier op terug’’
Het is een foto van de wedstrijd SV Tynaarlo 1 – vvVAKO 1, uit de vierde klasse D in seizoen 2004-2005. De beide doelen (en de beide niet-zichtbare dug-outs) waren rood-geel geschilderd!
In de rood-gele shirts zijn te herkennen Jurjen Smeenk, Mike Baalmans, Michiel Buchli, Roland den Uyl en (volgens mij) Tjarco de Jong. In het (mooie rood-gele) VAKO doel Bert Hofstee. De tegenstanders in het groen-wit zijn voor mij niet bekend (genoeg).
Het was op zondag 10 oktober 2004. Naast de 32-e verjaardag van mijn vrouw Marjan, was dit vooral ook de dag dat de derde keer in de historie in competentieverband de derby SVT-VAKO op het programma stond. In het seizoen ervoor hadden de “sterkuh mannuh van het driede” van Tynaarlo de middenstip van het Vako hoofdveld gejat. De wraak van de harde kern van de Vako supporters was zoet: in de nacht van 9 op 10 oktober waren de beide doelen en beide dug-outs van het hoofdveld van SVT in keurig rood-geel geverfd. Er was nog enige twijfel of de scheidsrechter de humor hier ook van kon inzien (doelen behoren namelijk wit te zijn, schrijven de spelregels voor), maar gelukkig kon de beste man de actie waarderen en werd er gewoon om 14.00 uur afgetrapt. Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn: een zeer verdiende en degelijke 0-2 overwinning voor Vako door goals van Michiel Buchli en Roland den Uyl. De return later in Vries was wel weer een verhaal apart: er waren toen honderden groen-witte eieren op het hoofdveld van VAKO verspreid, aangezien die wedstrijd in het Paasweekend gespeeld werd! Geniale actie, en leverde ook nog een punt op voor SVT, dankzij een (verder bloedeloze) 0-0. Het slotakkoord deze competitie was duidelijk voor Vako, door de 1 na laatste wedstrijd glansrijk in en tegen Zuidlaren met 2-0 te winnen, en daarmee het Kampioenschap binnen te slepen! Een kroon op het 75-jarige jubileum wat Vako ook mocht vieren.
Het was voor mezelf het laatste seizoen in Vako 1, er zouden daarna nog mooie jaren in Vako 2 en Vako 3 volgen.
Mijn eigen mooiste herinnering aan Vako betreft niet 1 specifieke wedstrijd, maar juist de gezelligheid. Ik ben altijd met heel veel plezier naar trainingen, wedstrijden, toernooien, vergaderingen, cursussen, informatieavonden, clinics, feesten, EF-kampen en vooral de afsluitende weekendjes gegaan. Van de 90 jaar VAKO heb ik zo’n beetje de helft intens zelf mogen meemaken, en daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Ik hoop dat er nog vele mooie jaren mogen volgen!
Met sportieve groet, Mike
