“ Deze foto is slechts een momentopname van een geweldige periode van 3 jaar trainer van VAKO.”
Niels Tooren, Roy Lomulder, Johan Hiemstra, Niels Askes, Lennart Klomp, Roy Bulthuis, Benny Crosspass Habing, Martin Boxem, Maarten Kuipers, Nico Altena. Zittend van links naar rechts; Bauke Kap, Richard Wolters, John Boy van der Laan, Pino, Christiaan van Eijk, Mathijs Koops, Martijn de Groot.
Op de achtergrond kun je als je goed kijkt grensrechter en voetbalvriend Henk Abrahams nog even zien uitlopen.
In het eerste jaar nadat VAKO besloot om alleen voor prestatievoetbal op de zondag te gaan, bleef de selectie van VAKO Za1 nagenoeg in tact. Alleen Björn Tooren, Karst Wagt en Marco Struik stapten over naar de Zondag. Zowel Roelof Rutgers als ik namen afscheid als hoofdtrainers van respectievelijk Zo1 en Za1. Dit gaf het bestuur de mogelijkheid het komende seizoen met een frisse start met de nieuwe trainer Egbert Darwinkel de gekozen weg in te slaan. Het was wel even slikken. Zelf zocht ik een nieuwe uitdaging en vond die als assistent trainer bij Achilles 1894.
Niet veel later werd ik benaderd door zowel het team als achterban (het leek wel in scene gezet) of ik niet alsnog trainer wilde blijven van de Zaterdag. Echter wel op recreatief niveau. Lang hoefde ik hierover niet na te denken. Het viel tenslotte prima te combineren en we hadden samen al 2 mooie seizoenen gedraaid. En waarom ook niet?
Afgelopen week kreeg ik deze foto toegestuurd, van VAKO-topper Liza Doornbos met de vraag vertel er eens iets over. Meteen schieten er weer mooie momenten door mij heen. Een foto van een mooie mix van bijzondere karakters, sierlijke voetballers, ‘patiënten’, stille krachten – de harde werkers. Deze foto is slechts een momentopname van een geweldige periode van 3 jaar trainer van VAKO. Want er was natuurlijk veel meer; het darttoernooi in Cafe de Middelhorst, de Pub to Pub Loop en de 4 mijl, de stapavondjes, de woensdagavonden, Dames 1, de oudjes, weekendje Ameland. En bij uitwedstrijden Danny Luyke mee voor de support en maximaal één gehaktbal!
Op de foto zien we onder andere Boxem, Martin Boxem; was altijd druk met zo’n gekke tattoo op z’n rug. Ik maar steeds zeggen; ‘is die Giraffe al af? Nee man is een draak! Haha hij kon dat wel hebben. Was trouwens een voetballer met een enorme drive, hyper van de Redbull, scoorde veel, kwam van buitenaf, kon je er prima bij hebben. En dan nog Matthijs, de zoon van Jan Koops. Wat een lengte, ruim 2 meter en dan nog een stuk er bovenop! Wat kon die vent onvoorstelbaar goed aanvallend koppen, scoorde dan ook regelmatig. En verdedigend met zijn uitschuifbare benen nog eens extra in het voordeel, moeilijk te passeren.
Niet om als voetballer enorm trots op te zijn maar Niels Tooren kreeg van de leider jaarlijks een cheque overhandigd. Helaas niet vanwege zijn verdiensten, maar voor zijn verzameling gele en rode kaarten. Samen met Martijn de Groot toch goed voor een mooie bijdrage richting de KNVB. Niels had pech en geluk. Pech omdat hij vanwege knieklachten een zekere mooie voetballoopbaan mis liep. Maar vooral geluk omdat hij zijn ziekte overwon!
Johan Hiemstra (Hiempie) moest het hebben van z’n techniek, niet van z’n snelheid of atletisch vermogen. Tijdens een wedstrijd was het weer zover met de bal aan de voet; ’trainer, even een trucje komtie.. en nu voor het publiek.’ Pfff Johan kom maar even wisselen, mooie panna’s trouwens. Als het op scoren aan kwam, konden we altijd wel rekenen op Lennart, Roel Speelman, Bauke, Boxem. zelfs de vliegensvlugge Christiaan van Eijk pikte regelmatig dat seizoen een goaltje mee. De gezamenlijke teller eindigde op bijna 100 doelpunten, toch aardig. We hadden ook van die wedstrijden dat het voor geen meter liep en er gebuffeld moest worden. Dit kon je wel overlaten aan Richard Wolters, de beide Roy’s (lomulder en Bulthuis) en Niels Askes. Voetballers die zonder gezeur het vuile werk van anderen opknapten.
In de kampioenswedstrijd uit tegen LTC was de spanning bij de mannen vooraf groot. Velen waren nog niet eerder kampioen geworden. Eerst werden er nog goals afgekeurd vanwege vermeend buitenspel maar toen Lennart Klomp de bevrijdende openingstreffer maakte was de ban gebroken. We wonnen uiteindelijk met 0-6. Maarten Kuiper deed ondanks zijn blessure ook nog even 2 minuten mee (dan smaakt het biertje achteraf ook beter). In het doel stond wijlen Nico Altena. Met z’n 50+ nog steeds een waar atleet onder de lat (Els de volgende morgen?), wat een geweldige vent. Bij mijn eerste kennismaking met Nico was hij nog scheidsrechter. Hij floot regelmatig wedstrijden van v.v. Haren en liet mij weleens ontsnappen aan een kaartje. Later toen ik trainer werd van VAKO Za1 schreef hij ook het redactioneel en sportverslagen voor vries.nu. Nico vond het grappig om daarbij een slechte foto van mij te publiceren, ik niet.. Na ’n kort en stevig telefonisch onderhoud paste Nico de foto aan. Achteraf hebben we daar nog vaak om gelachen. Het klinkt misschien gek, maar als ik aan Nico denk hoor ik nog altijd dat luide bulderende geluid; ‘LOS!’ En bij mijn afscheid had hij een cadeau voor mij, met een knipoog: een foto…..
Mijn eerste herinnering aan VAKO was ruim 20 jaar geleden. Als voetballer van Haren speelden wij regelmatig tegen VAKO. Immer een stugge ploeg en moeilijk te verslaan. Het hoofdveld was vaak zwaar en het gras altijd aan de hoge kant. Daarnaast deed Haren 6 jarenlang mee met het Job en Tineke toernooi. En ja Haren heeft ook weleens het toernooi gewonnen. Mooi was die ene keer dat leider Richard van Dalen lootjes kocht bij de dames (Nancy en Jolanda?) en er direct met de hoofdprijs vandoor ging. Om de verloting toch nog een succes te laten worden bleef de mountainbike in overleg het hele weekend op het podium staan..
Een editie eerder kwam Vako Zo5 in de halve finale, er moest gewonnen worden en ruim ook, 6 goals verschil was genoeg voor een plek in de finale. Als gastspeler en in de spits kreeg ik de ballen niet al te moeilijk en panklaar gelegd door de bekende VAKO-toppers van weleer. (Zelfs vakman Habing of John-Boy had die zes goals kunnen maken)
In het jaar dat VAKO haar 90 jarig jubileum viert is voor mij persoonlijk ook een bijzondere, namelijk als nieuwe hoofdtrainer van VAKO Zo1. Het zou in ieder geval mooi zijn als we na de zomervakantie weer verantwoord kunnen en mogen sporten. En voor VAKO dat een aantal geplande jubileumactiviteiten nog doorgang kan vinden.
Voor nu; Cor Meijer
Foto van 17 mei 2014, staand van links naar rechts naast de trainer 
