90 Jaar VAKO Voetbal: het verhaal achter de foto met Koos Koops “. In de luiers ging ik al mee, als Pa in VAKO 1 z’n wedstrijden speelde.”
27 mei 1984, VAKO 1 wordt kampioen in de 4eklasse D na een eclatante overwinning op Asser Boys; 3-1.
De foto laat ons de kampioenswagen zien, waarmee we vanaf club café Tolner door het dorp werden gereden, om aan een ieder te laten zien dat er wat gevierd werd. Na de gewonnen wedstijd tegen Asser Boys, 2-1 en 3-1 door Jan Engberts , die dat seizoen het verschil maakte, werd en er na menig biertje bij Henk en Jantje in de kantine, het feest gevierd in ons club cafe, Quatre Bras, oftewel bij Ubel en Geertje. Met de tractor van Jan Mulder en op de wagen, met menig krat Amstel, werden we door het dorp gereden.
Van links naar rechts: Tom van Wijk, Hendrik Mulder, Ep Steenbergen (die de bomen bewonderd), Klaas de Boer (enigszins verstopt), Jan Engberts die zijn goals viert, Koos Koops (samen met Jan Engberts in de oude gestreepte VAKO shirts), trainer Egbert Emmens, Pieter Hummel, Wietze Verhagen, Ep Kremer (in zn leger outfit lijkt het wel), Bertus ter Steege, keeper Roelof Rutgers.
Geboren en getogen tegenover het voetbalveld aan de Oosterkampen, was het sportpark en VAKO een groot deel van mijn leven en is dat nog steeds. In de luiers ging ik al mee, als Pa in VAKO 1 z’n wedstrijden speelde. De oude eerste kantine (met caféhouders als Geert Arends en Geert Kluiving als uitbaters), het tennisveld op de plek waar later de kantine werd gebouwd (met als eerste uitbaters Henk en Jantje Imminga). Later kwam daar het D-veld bij, het hoge veld achter de Kamp, die later werd ingeruild voor de tennisvelden van Are You Ready, voor de twee velden achter de zandweg naast de Leemdobben. Vanaf de jonge jeugd bij VAKO, via VAKO 1, VAKO 2, VAKO 4 en als vrijwilliger en voorzitter, zit VAKO in m’n genen en hoop ik dat er nog mooie jaren in verschiet liggen richting het 100 jarig jubileum en zelfs daarna.
Dit was mijn eerste kampioenschap in het eerste elftal van VAKO. Toch wel een mijlpaal. Mijn eerste jaar in VAKO 1 (ik kwam net kijken als A1 speler) was bij trainer Simon Zoetebier en we degradeerden uit de tweede klasse en daarna, na een paar jaren in de derde klasse zelfs een degradatie naar de vierde klasse. Vervolgens werden we dus in 1984 kampioen onder trainer Egbert Emmens uit Peize. Egbert was het type Italiaanse trainer. Hij keek erg naar de kwaliteiten in het elftal en paste daarop z’n tactiek aan. In dat jaar was het motto “achterin dicht zetten” en dan met de snelle jongens voorin via een snelle omschakeling de aanval kiezen. En inderdaad waren we dat jaar erg succesvol, waarbij we meeste wedstrijden met 1 of 2 goals verschil wisten te winnen.
Op goal Albert Schut (en Roelof Rutgers als vervanger), achterin de robuuste mannen: Jan Kinds, Geert Biemold, Klaas de Boer, Jan van der Veen en Roel ter Steege, op het middenveld Andries Klompstra, Koos Koops en Ep Steenbergen en dan onze killer voorhoede met “enfant terrible” Thom van Wijk en de supersnelle gasten Jan den Uil en Jan Engberts. Anders spelers die er dat jaar bij waren: Wietse Verhagen, Asse Jan Hovinga, Pieter Hummel. Het kader bestond uit echte VAKO coryfeeën; elftalleider Jan Mulder, verzorger Eddy Walbeehm en grensrechter Bertus ter Steege.
In de jaren tachtig viel het op dat VAKO 1 vaak een geel shirt had, met daarop een rode streep, rood vlak of letters. Op een of andere manier was dat in die jaren populair, terwijl VAKO 1 zaterdag in die jaren met een geheel rood shirt voetbalde. Het waren ook de jaren van onze hoofdsponsor Klinkhamer, groothandel in snacks en ijs. Egge was een groot VAKO fan en is dat al die jaren gebleven. Samen met Ubel Tolner was hij in die jaren een groot sponsor van VAKO. Het waren mooie 80-er jaren, Egbert Emmens 5 jaar trainer (met veel prachtige feesten en uitjes), Henk en Jantje in de kantine, waar het na de donderdagavond training vaak tot in de vroege uurtjes gezellig bleef. Die jaren in VAKO 1 zijn me altijd bijgebleven, het was naast het voetbal veel gezelligheid en dat is waar VAKO in de huidige tijd nog steeds voor staat: een voetbalclub, maar met een belangrijke sociale positie in het dorp, waar je je kunt sporten, vrijwilligers werk kunt doen, mensen ontmoet, een praatje maakt en je thuis voelt.
Dit jaar beleven we ons 90 jaar jubileum, echter, het is ondertussen een raar jaar. Voor al onze actieve leden, het bestuur, de vrijwilligers, sponsoren en een ieder die bij VAKO betrokken is. Iedereen beleeft deze periode op een andere manier. Een seizoen dat niet afgemaakt wordt, de kantine gesloten en stilte op de sportvelden. Laten we hopen dat we verderop in dit jaar, nog de gelegenheid krijgen om het jubileum van deze prachtige club te vieren. We zijn tenslotte een heel jaar jarig.
