‘’ We kunnen met recht trots zijn op VAKO, wat een club! ‘’
Trouwe supportersschare!
Of ik voor bijgaande foto wel even een tekst zou willen schrijven. Over het hoe en waarom, herinneringen en vooral: wie zijn het allemaal? Natuurlijk, daar kan ik geen nee op zeggen! Na wat onderzoek vond ik dat de foto is gemaakt in 1976. Ik was toen twaalf jaar en keeper in de jeugd van VAKO. Ik moet eerlijk zeggen dat ik over het hoe en waarom van deze foto wel even na heb moeten denken.
De namen kan ik eigenlijk bijna allemaal zo opnoemen. Bij deze, van links naar rechts: Sipke Gelling, Klaas Jan van Houten, Henk Groenhof, Willem Dekker, Rudi Keun, Mark Schut, Erikjan Dik, Martin van der Veen, Bart Franke, Fokko Knol ( verscholen ), Nico Knol, Harrie Stoker, Lukie Feunekes, Klaas Henk Lolkema ( verscholen ), Hans Koopman, Jan Hoving, daarachter ‘Donderboeren’ Anne Bakker en Ep Kremer. Helaas zijn Henk, Rudi, Nico en Jan al niet meer onder ons. Desondanks staan ze nog sterk in mijn geheugen gegrift.
Ep Kremer zat al eerder op VAKO dan ik. Onze kleedkamer destijds was een verrijdbare keet die voor de kantine van Geert Arends stond. Ja, die met dat schuine dak. Toen ik na afloop van mijn állereerste training één van mijn laarzen kwijt was, vond ik die onder de regenpijp van de keet. Vol water, dus. Had Kremer even geregeld. Toen ik hem dat vele jaren later onder het genot van een biertje een keer vertelde, kon hij zich dat niet meer herinneren. Ik des te beter, het is allemaal weer goed gekomen. We hebben er vreselijk om gelachen.
De teksten op de spandoeken gingen over het ontslag van trainer Jan van Dalen. Ging het zo slecht dan? Nee integendeel, VAKO speelde die middag tegen Amboina en stond bovenaan! Dat er achter de schermen één en ander speelde tussen voorzitter Thijs Gelissen en de Yder trainer Jan van Dalen, heb ik toen weinig van mee gekregen. Maar blijven moest hij, die Van Dalen! Dat gebeurde trouwens niet. Voorzitter Gelissen, die deze middag schitterde van afwezigheid, hield het zelf ook voor gezien.
De trouwe supportersschare was elke thuiswedstrijd van het eerste aanwezig. Persoonlijk bewaar ik warme herinneringen hieraan. Ook aan mijn toenmalige keepertrainers. Harm Bonder, Albert Schut en Thom van Wijk bijvoorbeeld. Bij de laatste stond er altijd wat op het spel. Standaard opmerking: ‘Als je deze pakt, dan krijg je….’. Wat, dat weet ik niet precies meer, maar Thom regelde steevast een versnapering uit de kantine.
Ik voetbal niet meer, maar ben nog wel steeds bij VAKO betrokken. Als donateur, lid van de club van 100 en supporter. Mijn oudste zoon voetbalt ook nog bij VAKO. Op dezelfde velden als waar ik als jochie ooit ben begonnen, ik vind dat geweldig. Een prachtig complex met het fantastische nieuwe clubhuis, super mooi gelegen in het groen. We kunnen met recht trots zijn op VAKO, wat een club! Een club die deze maand haar jubileum had willen vieren. Dat loopt nu even anders, maar iedereen weet waar VAKO naast het voetbal óók heel goed in is: juist ja, gezelligheid! Dus die festiviteiten worden op een later tijdstip vast en zeker ingehaald.
Het is natuurlijk niet zomaar een jubileum. Negentig jaar, een bijzondere, respectabele mijlpaal. VAKO, van harte gefeliciteerd en op naar de honderd!
