Voor de derde maal was Brassband de Bazuin onder leiding van Sietse Hamersma door Kerkconcerten Vries uitgenodigd het Nieuwjaarsconcert te verzorgen. Voor uw recensent een bijzondere uitvoering, hierna leest u waarom.
De dames van de band begonnen in het koor, de roodgehemde mannen onder het orgel. Valerius Intrada klonk als een wijsje van het Leger des Heils, evenals het tweede nummer The Light of the World. Mooi en rustig gedragen nummer. De band hield weer rekening met de akoestiek: niet te hard blazen. Bij de Tuba Gospels mochten de bassen (de vier tuba’s) wat blues laten horen. Het swingde de pan uit.
Bij The Mansions of the Lord, een prachtig stuk ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten in de Eerste Wereldoorlog, mocht uw recensist een stukje solo zingen. Beetje moeilijke inzet, maar Sietse trok me erdoor. Omdat iemand in de pauze tegen me zei dat hij er geen woord van had verstaan (het was ook Engels met een Twents accent), hier de tekst: “Lay me down in de cold cold ground, where before many more have gone. Once a year say a prayer for me. Close your eyes and remember me.”
Soliste Joëlle, een 14-jarig meisje, blies weergaloos het Share my Yoke. Een natuurtalent! Ze was nerveuzer dan ik maar dat was niet echt nodig als je zo goed kunt spelen. Navraag bij Sietse leerde dat de Bazuin opleidingen faciliteert, waarmee als zodanig jonge aanwas wordt georganiseerd.
The way we were, ooit gezongen door Barbara Streisand (in Nederland soms Strooizand genoemd), was nu een prachtige solo op de esbas (kleine tuba) van Pieter. Ik zag die meneer die mijn tekst niet had verstaan, wakker schrikken van het applaus. Ineens begreep ik iets …
La Passerella di Addio, de finale uit de Italiaanse film 8½ , een leuk en bekend dansje. Tegen het eind hiervan stopten de blazers een voor een en liepen weg, op naar de borrel, uitgezwaaid door hun dirigent met zoiets van: ja ga nou maar.
Overigens, dirigent Sietse kletste de boel gezellig aan elkaar, mag ook wel ’s gezegd.
Tijd voor de borrel en de heerlijke muffins van Anniek en Tonnie.
Even snel door. Drie solisten in het koor (achter het publiek) bij Steal Away. Eindigt met een mooie verdwijning in de verte. Braziliaanse klanken in Windows of the World. Nordic Polska had 8 solisten. Het nummer werd gebruikt in The Remarcable Life of Ronald Dahl. Bierpullen en Bratwursten kwamen langs in Wien bleibt Wien, een vrolijke potpourri van vele Weense wijsjes. Flyin to the Skies had zingende orkestleden.
De bloemen, de zoenen en dan: Radetzky. Hier weer een verrassing: uw recensent mocht het orkest leiden. Een eerste ervaring. Waar ik wel aan moest wennen is dat zo’n orkest net achter de slag aan komt. Een orkestlid vertelde me later dat de meeste onervaren gastdirigenten steeds langzamer gaan. Volgens mij ging het aardig goed. Leuk! Dankjewel Sietse.
Tja, het laatste toegift heb ik gemist. Ik moest heel nodig. Ben ook maar een mens …
Het was weer mooi daar in de Dorpskerk.
Op zondag 9 februari 2020 om 15.00 uur komt het Cello Duo Van NNO Kamermuziek met het programma In de Franse, Japanse en Italiaanse keuken. U kunt reserveren via www.kerkconcertenvries.nl.
Tekst: Maarten Dollekamp
