Wie ben jij?
Ik ben Ineke Brouwer. Ik ben geboren in een klein dorp in de Groningse Veenkoloniën; op een boerderij en dat ligt mij nog altijd na aan het hart. Daarom ben ik ook bij Plaats de Wereld gekomen om hier in eerste instantie als vrijwilliger in de tuin mee te werken. Ik heb het altijd heel fijn gevonden om iets met grond, met aarde en met mijn handen te doen.

Waar komt die behoefte vandaan?
Mijn vader was boer en in de zomer mochten wij altijd meehelpen. We hadden een akkerbouwbedrijf en verbouwden vooral graan, aardappelen en bieten.
Dus ja, het echte grondwerk, lekker bezig zijn op het land en met de natuur, dat vond ik gewoon heel leuk.

Ben je dat werk ook verder gaan doen nadat je je ouderlijk huis had verlaten?
Nee, ik heb toen, na de middelbare school, een opleiding gevolgd om fysiotherapeut te worden. Daar heb ik een kleine tien jaar in gewerkt – in Hoogezand – tot dat ik in 1985 zelf gehandicapt raakte door een half zijdige verlamming. Toen moest ik dus andere dingen gaan zoeken die ik nog wel zou kunnen. Vervolgens heb ik in Groningen als vrijwilliger taallessen aan nieuwe Nederlanders gegeven. Tot 1999 ben ik daar actief mee bezig geweest. Daar heb ik ontzettend veel plezier aan beleefd en heel leuke contacten aan opgedaan.

Hoe ben je bij Plaats de Wereld terecht gekomen?
Dat komt doordat ik Johan en Yvonne al vanuit onze kerk in Groningen kende. Op een gegeven moment gingen zij steeds meer hier in Vries doen en hebben uiteindelijk Plaats de Wereld opgericht. Ze organiseerden toen elke zomer of elk najaar een soort fair, een open dag. En daar kwam ik ook altijd. Toen vroeg Yvonne op gegeven moment ‘zou je het leuk vinden om hier bij ons iets te komen doen?’
Ja, en dat sprak mij wel aan. Dus ik dacht, ik ga dat in ieder geval proberen en zie wel hoe het gaat. Want ik ben natuurlijk wel beperkt in wat ik kan. Dan ga je dus zoeken wat nog wel mogelijk is

En hoe vaak ben je hier?
Ik ben hier één ochtend in de week. Eerst was ik begonnen om in de tuin mee te werken totdat ik twee jaar geleden een hernia kreeg. Ik was al verlamd aan mijn linkerbeen en nu was mijn rechterbeen ‘out of order’ door die hernia. Opeens zat ik dus met twee gammele benen. Sindsdien ben ik niet meer in de tuin actief.

Waar houd je je nu dan mee bezig hier?
Ik doe hier nu mee in het atelier. Daar heb ik verschillende handwerktechnieken uitgeprobeerd. Ik ben bezig geweest met een soort van breien en sinds een poosje leer ik weven. Het is leuk om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken en gewoon te leren hoe het gaat. Als je het niet probeert dan weet je ook niet of je het kan.

Wat betekend Plaats de Wereld voor je?
Kijk, ik heb door de week niet heel veel activiteiten maar ik wil toch een stimulans hebben om actief te zijn en te blijven. Ik wil niet hele dagen op mijn achterwerk zitten. Ik zoek gewoon dingen die mij stimuleren en waarbij ik bovendien ook onder de mensen ben en dat vind ik hier. Het is heel gezellig en gemoedelijk, ik vind het leuk om hier bezig te zijn zonder dat er de druk op staat dat je iets moet presteren. Je kan gewoon doen wat je kan en als het niet lukt, nou, dan is het ook goed.

Wat betekend Plaats de Wereld volgens jou voor anderen die hier komen?
Ik denk dat het vooral een erg verbindende, sociale functie heeft. Iedereen is leuk bezig en dat geeft toch een soort gevoel van zingeving. Alles bij elkaar… of je nou iets creatiefs maakt of in de tuin bezig bent, het doet je goed. Dat is, denk ik, toch wel voor iedereen belangrijk.

Hoe zie je Plaats de Wereld nu en ook in de toekomst of anders gevraagd hoe gaat het met Plaats de Wereld?
Ik kom hier nu al een aantal jaren. Het is en blijft een plek die in ieder geval belangrijk is voor de sociale contacten. Het is geen productiebedrijf; alhoewel er van alles en nog wat geproduceerd wordt wat ook weer verkocht kan worden. En dat is natuurlijk wel een belangrijk ding omdat wij gezien de financiële situatie, af en toe door een dal gaan. Maar goed, daar zijn we nu weer erg hoopvol over.

Dus Plaats de Wereld moet blijven.
Plaats de Wereld moet zeker blijven, want het is een plek waar mensen elkaar gewoon kunnen ontmoeten en waar je bovendien een beetje verder kan kijken dan je eigen neus lang is. In de loop der jaren heb ik ook steeds meer mensen ontmoet die uit andere landen komen en hier hun ‘eerste stappen’ in Nederland zetten. Voor hun is het een plek om te oefenen en om te integreren, onder andere natuurlijk door de Nederlandse taal te leren.

Wil je nog iets toevoegen?
Het is een plek om blij van te worden!

• 

• 

•